Jedinstven izlet, istraživanje lepota BANATA započeto je posetom Kovačice i Galerija naivne umetnosti. O slikarima-seljacima sve se više govori, te se stvorila potreba za otvaranjem galerije dana 15. maja 1955. godine, u Kovačici. U septembru 1989. godine, u renoviranom seoskom gazdinstvu, u samom centru Kovačice, otvara se nova Galerija naivne umetnosti. Tokom ovih plodnih godina rada, kroz galeriju je prošlo pregršt slikara. Njeni najznačajniji predstavnici su Zuzana Halupova, poznatija kao Mama Zuzana i čuveni Martin Jonaš. Trenutno Galerija naivne umetnosti ima 26 članova, nisu svi iz Kovačice, već su zastupljeni slikari iz Padine, Pančeva i Opova.

Nastavljamo pravo sve do grada ZRENjANINA, grada na reci Begej. Prepoznatljiv kao grad mostova, sporta, multinacionalne sredine, zanimljive arhitekture.

Nekadašnji naziv mesta pominje se još od 1326. godine kao Bečkerek, pamti se period kada je veći deo bio u vlasništvu mađarske vlastelinske porodice Beče. U srednjem veku, tačnije početkom 15. veka, Ugarski kralj Žigmund Luksemburški darovao je Bečkerek srpskom despotu Stefanu Lazareviću. Kako smo saznali od lokalnog vodiča grad je promeno ime u Petrovgrad po Kralju Petru I Karađorđeviću kada je to ime nosio svega šest godina do kasnijeg vraćanja imena u Veliki Bečkerek. Današnji naziv grad nosi od 1946. godine u čast narodnom heroju Žarku Zrenjaninu.

Nastavili smo šetnju od obnovljene Ruske crkve odnosno crkve Sv. Arhangela Mihaila. Izašli smo na šetalište ulice Narodnog fronta i imali priliku da vidimo jedno od 3 rečna jezerceta nastala u vreme promene toka reke Begej. Preko puta nalazi se zgrada Osnovnog suda koja je od nastanka zadržala istu namenu za razliku od drugih građevina. Nešto dalje sa tog mesta nazire se most na suvom. Grad je inače pobratim sa Temišvarom u Rumuniji gde protiče istoimena reka. Kako smo zagazili na Trg Slobode sa desne strane prostirao nam se pogled na Mali most preko jezera i Reformatorsku crkvu. Zaista imresivna arhitektura izmešana stilovima Neoklasicizma i Baroka. Posebno dopadljiva arhitektura Gradske kuće, čije su kapije bašte bile zatvorene zbog pandemijskih mera.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vijori se zastava Srbije kod balkona Gradske kuće, a u centralnom delu trga pod delimično oblačnim nebom sunčevom svetlošću obasjana replika spomenika kralju Petru I Karađorđeviću. Nekada je na tom mestu bio prvoizgrađeni spomenik koji je srušen, da bi danas imali priliku da vidimo konjaničku statuu kralja Petra. Zastali smo sa lokalnim vodičem koji nam je ispričao priče o paradoksima grada i nastanku pozorišta. Jedan od paradoksa je svakako zgrada Vodotornja, gde nikada nije postojalo skladište vode a visine je negde kao i katedrala Sv. Ivana Nepomuka. Pijaća voda lošeg kvaliteta je ne samo problem grada već i cele pokrajine.

Posebna draž je šetnja ulicom Kralja Aleksandra I Karađorđevića, gde jedino sliku kvari zapuštena zgrada Robne kuće Beograd koja je i ograđena zbog urušavanja fasade. Ostale zgrade su zadržale stari sjaj aritekture tog vremena, za žitelje Zrenjanina posebno je impresivna zgrada Šeherzada u tom delu grada. Ulicom se izlazi na trg dr Zorana Đinđića koji je povezan pešačkim mostom sa drugom stranom reke Begej. Velelepna palata Dunđerski, pivara i Četir konja debela krase ovaj deo. Pri povratku posetili smo pravoslavnu crkvu Uspenja presvete Bogorodice u Svetosavskoj ulici. Pored navedenog preporučujemo da odvojite vreme i posetite Narodni muzej Zrenjanina, a nedaleko na trgu Slobode nalazi se i biblioteka.

Nastavljen je jednodnevni izlet i obišli smo pored Zrenjanina: DVORAC EČKA, BELO BLATO i PANČEVO.

Prošli smo kroz mesto EČKA gde smo videli DVORAC „KAŠTEL“. Jedno mesto gde stvarnost postaje bajka. Dvоrаc је dео kоmplеksа nekadašnjeg plemićkog imanja porodice Lazar u kome se nalaze i prаtеći оbјеkti: kаtоličkа crkvа, stаrа kоnjušnicа i vоdоtоrаnj nа kаnаlu.

BELO BLATO, mali zeleni raj okružen vodom, magija suživota na sedam jezika. Selo smešteno na obodu Carske bare u okruženju vodotokova Begeja, Tise i trščanih ritova. Drvoredi sibirskog bresta, spokojstvo, čist vazduh, egzotika, gnezda lastavica, ovde se vraćaju rode. Selo živi od trske. Sada je ovo hit destinacija. Imali smo obilazak sa lokalnim vodičem koji nam je mogućio da vidimo Etno kuću pored škole i ujedno čujemo više o nastanko sela. Na salašu „Lujza“ dobili smo po dva parčeta hleba premazanih mašću od mangulice i posutih alevom paprikom. Pomenuti salaš je kao etno park, autentičan ambijent, mangulice, magarci i konji.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PANČEVO se nalazi na obalama Tamiša i Dunava. Narodni muzej, Hram Preobraženja Gospodnjeg, Vajfertova pivara, park prirode, Svetouspenska crkva…

Imali smo šetnju do restorana u okviru Vajfertove pivare gde nas je čekala bogata trpeza uz originalno pančevačko pivo. Pričama i sabiranjem utisaka se završio još jedan sadržajan izlet koji smo nazvali Istraživanje lepota Banata.